Warme ballen

De eerste Groesbekers die zich meldden in de speelzaal wisten niet hoe snel ze weer aan de bar moesten zitten.  De speelzaal had de gewenste kamertemparatuur nog niet bereikt. Echter een kwartier later zat iedereen behaagelijk achter zijn bord.
Na een korte toespraak (19 sec.) van onze wedstrijdleider gingen we van start. Na een kwartier vroeg ik even aan Niels wie het wedstrijdverslag ging maken. Ik stelde Wiely voor of Sjoerd, echter al snel bleek dat ik de meest geschikte kandidaat was voor dit karwei. Uiteraard, na mijn zeperd van de vorige wedstrijd in Duitse Zevenaar stelde ik me gewillig op, iets dat Niels haarfijn aanvoelde. Dus vlot op een a4tje maar wat krabbels gemaakt van het verloop van deze avond. Na het meesterlijke schrijfwerk van John Remmerts zal de lezer het moeten stellen met een eenvoudig schrijfsel, waarin ik getracht heb de gebeurtenissen en de sfeer van deze avond zo goed mogelijk weer te geven.

John v.G. ging erg voortvarend van start in het Evans Gambiet. Twee vooruitgeschoven centrumpionnen en maar een paar op te lossen tactische dreigingen op de achterlijn. Maar na enige tijd bleken de zaken voor de zwartspelende John te verslechteren: zijn dame stond naast het bord in ruil voor het loperpaar. Echter de e-lijn bleek niet te verdedigen. Ons eerste verliespunt was om 20.40 uur genoteerd. Hoewel een slechte start, waren alle andere borden volledig onder controle wat het verwerkingsproces voor John ten goede kwam.
Een half uur later had Sjoerd keurig remise gehouden met de zwarte stukken. Hoewel hij even in de plus stond, werd het daarna 0.00 aldus onze sterspeler. Een remise met zwart is goed, het zijn uiteraard de witspelers die het voordeel van de eerste zet dienen te verzilveren.
Ondertussen in een rondje langs de borden kon opgetekend worden dat Stefàn in een zeer gecompliceerde stelling terecht was gekomen waarin zijn paarden elkaar in overdrachtelijke zin dekten (op d6 en f7). Dit verstoorde de coördinatie van de zwarte stukken in grote mate, en dit zou tot het einde van de partij duren. Niels was in het bezit van een pluspion en werd actief op de damevleugel. Na een prachtige QueenSwing (dit is een dame zet over vrijwel de gehele lengte of breedte van het bord) begon hij daar pionnen van zijn tegenstander de confisceren. Wiely had op bord 6 een prachtzet gedaan: b4. En iedere schaker weet: b4 is altijd mooi. Eén paard stond voor het grijpen, maar zijn andere paard stond klaar voor een paardvork op c7. Twee meter verder was Martijn geen enkel moment in gevaar en speelde een oerdegelijke pot. John R. had een droomstelling: paarden in het centrum, vooruitgeschoven pionnen en de Toren netjes op de meest actieve lijnen.
Wiely won zijn partij in stijl en wist daarmee de tussenstand op 22.21 uur op 1,5 – 1,5 te brengen. Ondertussen was ik weer gaan zitten en zag ik dat -hoewel ik mijn klok had ingedrukt- mijn tijd was blijven lopen. Het mechaniek van deze klok was defect. Deze had ik al een keer eerder gemarkeerd met een ster, maar die was er -waarschijnlijk goedbedoeld- door iemand weer afgeveegd. Ik meldde dit aan mijn tegenstander en we besloten een vervangende klok in te stellen. De defecte klok heb ik wederom gemarkeerd, ditmaal door in de gang even de display in te slaan op de trapleuning. Je kunt de klok nu herkennen aan een geheel zwarte display.
Hoewel ik beter stond in mijn partij, was dit vooral optisch. Mijn zelfvertrouwen is op het niveau van een Russische soldaat met maar twee kogels op zak, het aannemen van het remise-aanbod van mijn tegenstander leek mij dan ook in het beste belang voor het team. Ook omdat John R. en Niels op winst stonden. Ook Stefàn stond prima, en door de remise van Martijn liet het scorebord 2,5 – 2,5 zien. Met nog drie partijen gaande waarvan twee zeker op winst.
Doordat de meeste schakers klaar waren en gingen lopen bleek ook de ruimte tussen de tafels niet ideaal. John v. G meldde al dat er meerdere malen mensen, expres of per ongeluk, tegen “zijn stoelpoot” liepen en dat hij daardoor last had van verslappingen (in zijn concentratie). We nemen het mee voor een volgende tafelopstelling.
Nu was zo ongeveer iedereen gefixeerd op de partij van John R. Die had nu zijn paard gegeven voor drie pionnen. Echter de kale K. van de tegenstander werd geplaagd door John, iets waar hij zeer vaardig in bleek. Het paard van de tegenstander was gebonden aan de verdediging van de koning. Ondertussen snoepte de schaakgevende dame het ene na het andere pionnetje van het bord. De situatie op de klok was voor beide onder de zes minuten. Stefàn had op meesterlijke wijze zijn g- en h pion naar voren gebracht en zou zeker met tien minuten op de klok het winnende plan hebben gevonden. Echter met anderhalve minuut op de klok en stukverlies bleek remise het hoogst haalbare. Maar net iets eerder had Niels zijn partij gewonnen, en dit bleek de beslissende winst van de avond omdat John R. remise met lichte tegenzin accepteerde nadat zijn tegenstander een onreglementaire zet deed. De eindstand 4,5 – 3,5 voor de Elster Toren! In het vorige treffen moesten we het hebben van de remisepakkers en bleek misplaatst zelfvertrouwen onze ondergang. Deze keer hebben de winstpakkers Niels en Wiely ons weer gestuwd naar de middenmoot van de ranglijst.
Met warme ballen in onze mond vierden we deze avond aan de bar onze winst, vergezeld door een biertje. De vooruitzichten zijn gunstig, zeer gunstig. Degradatiegevaar is praktisch geweken, zeker nu Velp verloren heeft van ASV2.