Het Grande-effect (kroniek van een aangekondigde nederlaag)
Voor wie het niet weet, Grande is een schaker van UVS, die in goede tijden zijn tegenstander martelde, niet noodzakelijk met geniale zetten maar met het tergend langzaam eten van een mandarijntje.
Tijdens een lastig moment in de partij pakt hij een knisperend zakje en haalt hij er een mandarijntje uit. Hij zet zijn nagel in de schil waardoor er wat sap uit spuit. Grande verontschuldigt zich en maakt het speelveld schoon. Tenslotte wordt het mandarijntje sappig verorbert. Zijn tegenstander is tussen het knisperen van het zakje en het laatste partje dat in Grande’s mond verdwijnt verworden van een sterke speler tot een wrak dat niets liever wil dan zo ver mogelijk in een hoekje weg kruipen. Punt binnen voor Grande.
Mook had zijn eigen Grande special meegenomen. Noem het maar het Grande Grande effect. Het team had zich drie dagen laten opsluiten, onder leiding van Wim Hof om zo immuun te worden voor HET geluid.
(Schrijf ik dit nu allemaal om mijn eigen flater te verdoezelen?)
In het begin van de match was er nog weinig aan de hand. Onze teamleider mompelde bij de aankondiging nog iets over een kraker. Een constant geluidje (stationair draaiende motor? bromvlieg? verwarmingselement?) begeleidde de spelers bij hun zetten.
Om eerlijk te zijn heb ik de andere partijen niet gevolgd. Achteraf hoorde ik van mijn medespelers dat ze niet hun normale niveau haalden en dat de nederlagen vrij geruisloos gingen. De ene partij die er wel uit sprong (toevallig die van mij….) zal ik hieronder bespreken.
Wit: Maarten Kwaaitaal
Zwart: Stefàn Brouwers
- e4, d5 2. exd5, Pf6 3. d4, Lg4 4. Lb5s, Pd7 5. f3, Lf5 6. c4, a6
- Lxd7, Dxd7 8. Pe2, e6 9. Db3, 0-0-0 10. Pc3, exd5 11. c5, …
Wit heeft tot nu toe geen gekke zetten gedaan binnen het Scandinavisch. Hij heeft niet de scherpste variant op het bord gebracht (La4 op zet 7 is hiervoor aanbevolen) en de stelling is in evenwicht. Pion c5 is gespeeld om de ruimte van de loper op f8 te beperken.
Er is hier eindelijk een stelling waar een zet voor zwart de bekende knuppel in het hoenderhok gooit en het publiek op de banken brengt. En een kolfje naar de hand voor de publieksspeler die er liever een dubbele schaar uit gooit dan met zijn tegenstander mee loopt om te verdedigen. Dit kon alleen maar een grafzet zijn als niet alleen Caïssa maar ook alle andere nimfen tegen mij zouden samenspannen.
- …, Lxc5! 12. dxc5, d4 13. c6, Dxc6 14. Pxd4, Txd4 15. Le3?, Td3 16. Kf2, ….
Zwart stond al comfortabel maar de laatste twee zetten van wit zijn desastreus (verliezend). Op dit moment kwam het geheime wapen van Mook tot volle wasdom. Het geluid (soort gezoem) had zich tot dat moment op dezelfde plaats opgehouden. Nu leek het ineens van alle kanten te komen: voor, achter, naast, dan weer ver weg, dan weer dichtbij. Waar ik eerst medespelers zag met de borst vooruit, leek het mij of ze voor mijn ogen verschrompelden tot oude mannetjes met gekromde ruggen. Er daalde een lusteloosheid over de Elster Toren neer.
Klein intermezzo: Bovenstaand diagram herkent elke schaker. Zwart speelt en wint. Moeilijkheidsgraad: makkelijk.
In tegenstelling tot zet 11 moest over deze zet wel worden nagedacht. Mat zetten of een tweede pion winnen? De tweede pion winnen was geforceerd, mat zetten ook maar moest nog even naar gekeken worden. Ondertussen implodeerde mijn brein. Het geluid was in mijn hersenen gepenetreerd en nam inmiddels alle ruimte in die normaal gebruikt wordt door het denkvermogen. Het schaakmat in mijn hersenen was even simpel als geniaal: opeens was het geluid verdwenen. Nog voordat de weggejaagde varianten de ruimtes weer in beslag konden nemen was alles geïmplodeerd.
(Wat is erger: het geluid of de schaker die het geluid de schuld geeft van het missen van een matje?)
Goed, degenen die zich niet hebben laten afleiden door het in Peter Buwalda stijl geschreven stuk, hebben gezien dat 16. …., Tx3 17. Kxe3, Te8s in alle gevallen leidt tot een snel of iets minder snel mat (zwart speelt vooral dame zetten).
Nee, mat is te makkelijk. De partij gaat door met de pionwinst.
- …., Pd5 17. Pxd5, Txb3 18. Pe7s, Kd7 19. Pxc6, Txb2s 20. Kg3, Kxc6
En na nog 140 zetten werd de vrede getekend. De lopers van ongelijke kleur zorgen ervoor dat zwart niet verder komt ondanks twee pionnen voorsprong.
Mook is een soort zusterclub voor de Elster Toren. Gezellige mensen, die ook van meer dan één biertje houden. We komen op elkaars toernooien en de sfeer is altijd hartelijk. Dit jaar komen zij voor het eerst uit in de hoogste klasse van de SOS competitie. We hopen dan ook, dat met dit zetje in de rug, Mook zich kan handhaven. Wij pakken onze punten in de volgende rondes.
Wees de eerste om reactie te geven