Alleen de titel is al een Pulitzer prijs waardig. De vraag is of er nog meer aan toegevoegd moet worden. De titel danst op de tong, veroorzaakt een smaakexplosie in de mond om tenslotte de zinnen te strelen. Verdere woorden zouden dit genot alleen maar teniet doen.
40.320
Zoveel opstellingen zijn er mogelijk met acht spelers. Ga daar maar eens aan staan als teamleider. Gelukkig spelen we, invallers nagelaten, in een vaste opstelling waarbij de allerbeste op bord 1 speelt, aflopend naar een goede speler op bord 8.
Totdat onze bord 1 speler een onschuldig ballonnetje op liet. Tijdens een Barcadi colaatje zero aan de bar van De Ommelanden ontglipte hem de woorden: “misschien moet ik eens een paar borden lager spelen”. Hoewel de achterliggende gronden voor deze opmerking niet meer te achterhalen zijn, is het niet uitgesloten dat zijn remise tegen Wiely die avond er mee te maken had. De Ommelanden viel stil. De vraagtekens hingen zwijgend in de lucht. Onze teamleider plukte deze met één zwaai allemaal bij elkaar en het leven hervond zich weer. “Wat dacht je van bord 4, dan schuiven de andere borden er eentje omhoog?” Zo gezegd, zo gedaan. Even in de groepsapp gooien en op naar Zevenaar.
Revolte
Ook zo’n mooi woord. Beetje Trumpiaans, beetje Bolsonaro’s, en een beetje Johnny’s. Het hart van ons team bestaat uit de Johnny’s op bord drie en vier. Zij moeten in deze klasse opboksen tegen tegenstanders met zo’n 100 tot 200 elo-punten meer. Als zij remise weten te houden is het aan de rest om de winst binnen te slepen. Hoewel ze ook sluipmoordenaars zijn (mocht de tegenstander zijn hand overspelen) noem ik ze met liefde de remisepakkers. Onze remisepakkers waren van hun stuk. Met wit of zwart in een Siciliaan remise spelen op bord 2,3 of 4 is voor hen een wereld van verschil. Een leek zou zeggen dat het niet uitmaakt op welk bord je met welke kleur in welke opening je remise speelt maar bij schakers moet je daar niet mee aankomen. Nog voordat onze teamleider kon reageren kwam er een reddende engel van bord 5 aanfladderen. Hij wilde op bord 1 wel “de tegenstander afslachten”. Ook bij deze opmerking zijn de achterliggende gronden niet meer te achterhalen, al is het niet uitgesloten dat zijn remise tegen Mark op vrijdag er mee te maken had. Zo gezegd, zo gedaan. Sjoerd naar 5, Pieter naar 1, iedereen tevreden? Bijna dan toch. Onze tweede bordspeler, vond dat de inflatie op bord 1 wel erg groot was. Ik kan iets over zijn achterliggende gronden schrijven maar soms is negeren beter dan er op in gaan. Dat deed de rest van het team ook.
Game on
De tafelindeling was zo ingericht dat er steeds twee wedstrijden op één tafel plaats vonden. Alle tijd dus om bij je collega te kijken. Dat kwam de Johnny’s wel goed uit op drie en vier. Twee Sicilianen, twee remises.
Bij de tweetallen op bord 5/6 en 7/8 werden de punten ook eerlijk verdeeld. De tegenstander van Sjoerd (5) kreeg een zeer gezonde stelling maar overzag een matje. Eén blik op de stelling van Wiely (6) en je kon zien dat hij zijn oude magie niet verloren was. Gedekte vrijpion op c3, tegenstander met toren en dame op b1 en d1 (met Wiely aan zet). Na een tweede blik bleek dat hij op dat moment al met een stuk minder speelde, zijn tegenstander een mataanval had en uiteindelijk konden zijn stukken als eerste van de avond terug in het doosje.
De tweede nul van de avond viel op bord 8. Niels verongelukte ergens in de opening. Zijn tegenstander wikkelde goed af naar een gewonnen stelling om het punt te verzilveren met een mataanval. Martijn daarentegen speelde een gedegen pot. Wachten tot de tegenstander een foutje maakt, stuk meenemen en winnen (wel op zijn Martijn’s natuurlijk).
Toen de kruitdampen waren opgetrokken stond het 3-3 en waren bord 1 en 2 nog bezig. Op bord twee werden vooraf wat grapjes gemaakt over hoe er in de verschillende competities verschillende speeltijden worden gehanteerd. Bij een eerste, tweede en derde blik leek het dat ze waren blijven hangen in 40 zetten in twee uur + afbreken. Vijf zetten gedaan na 40 minuten en 11 zetten na 80 minuten…. Gelukkig konden ze op zet 23 het eindspel in. Dat stond nog steeds beter voor wit (Zevenaar) maar minder gewonnen dan in het middenspel. Dat voordeel verdween helemaal toen wit het juiste plan niet kon vinden en Stefàn zijn torens wist te activeren. Zijn tegenstander bood remise aan, Stefàn dacht nog even aan de woorden van Pieter (“ik slacht mijn tegenstander af”), en accepteerde de remise.
Pieter had het voordeel van de witte stukken. 1. d4, Pf6 2. g4, Pxg4 3. f3, Pf6. De theorie zegt hierover: “Der Anziehende schwächt sich unnötig mit Bauerzügen, bevor er die gegnerischen Pläne kennt”. Zijn Duitse tegenstander had dit mogelijk ook gelezen, pakte de pion, ging terug naar zijn helft van het bord en ging daar staan. Op zet 12 (ik keek net zijn kant op) wreef Pieter vergenoegd (?) in zijn handen. De zwarte stukken werden langzaam naar achteren gedrukt. Dit bleek alleen een optisch voordeel. In zijn jacht op winst vergaloppeerde Pieter zich in het eindspel (het zij hem vergeven) en wist wit het beslissende punt binnen te slepen. 4,5 – 3,5 voor Zevenaar.
Zevenaar blijft hierdoor strijden om de bovenste plaatsen en wij zullen nog vol aan de bak moeten om degradatie te ontlopen. Maar daar heb ik, gezien onze teamspirit, geen twijfel over dat we hieraan zullen ontsnappen!
Wees de eerste om reactie te geven