Op bedevaart naar Zevenaar

Op bedevaart naar Zevenaar

Op een zachte dinsdagavond mocht het team van De Elster Toren eindelijk weer eens schaken en wel in en tegen Zevenaar. Waar men vroeger daar nog een sigarettenfabriek speelde, zijn ze tegenwoordig van deze zondige gewoonte teruggekomen en hebben hun intrek in een kerk genomen. De vaste speelzaal was die avond bezet door de kerkenraad en dus werden de schakers verbannen tot een bovenzaaltje.

In deze heuze topper, paste de Elstenaren nederigheid want Zevenaar is met zijn Duitse versterkingen het sterkste team van de klasse. Op elk bord keken onze spelers aan tegen een sterkere tegenstander ….. althans volgens het Schrift.

Helaas, nederigheid past ons niet en eerbied voor eloratings evenmin. John van Ginkel en Sjoerd waren op de topborden als eerste klaar. Na enkele weesgegroetjes sloten zij vrede met hun tegenstanders en konden zich richten op hun hogere taak als teamleider en verslaglegger! Toeval?

Op bord 5 moest Martijn opbiechten dat hij toch wat meer aan zijn openingen moet gaan werken. Hoewel hem dat weinig voordeel bracht, hield hij zich vervolgens moeiteloos staande en haalde de derde remise binnen.

John Remmerts was de eerste die het hoofd buigen, maar dat was zeker geen zonde. Na een overenthousiaste uitval van zijn dame, moest hij even snel weer in de achteruit en kreeg een grote zondvloed van een aanval over zich heen. Die maakte zijn tegenstander ogenschijnlijk prachtig af. Eenmaal thuis openbaarde de schaakengine echter de waarheid; tot vlak voor het einde was er tot tweemaal toe redding geweest voor het verdwaalde schaap.

Er ruste een heidense klus op overgebleven spelers die zich met ziel en zaligheid inzetten om de achterstand ongedaan te maken. Rob wist zijn wedstrijd al snel de gebaande paden te verlaten en met twee duivelse paarden de stelling van zijn tegenstander te controleren. Met ijzeren hand werd dit voordeel omgezet in al zijn derde winstpartij dit seizoen.

Wiely was de volgende die een duit in het zakje deed. Hij was er als de kippen bij toen zijn tegenstander een paar goddeloze zetten produceerde en strafte dat genadelos af.

De partij van Niels leek zowel op een martelgang als een gebed zonder einde. Zijn gebrek aan diepgravende openingskennis compenseert hij met een onwrikbaar geloof in een goed einde en een niet aflatende inzet. Een pion achterstand werd in het middelspel verdubbeld naar twee pionnen, maar Niels bleef stug doorspelen. Zijn tegenstander leek in volle overtuiging van de onafwendbare winst die met elke zet dichter bij kwam. Of het nu nonchalance of goddelijke interventie was is niet duidelijk, maar onze man wist in het eindspel knap af te ruilen naar een remise.

De hoogmis was voor Stefan die met zijn sterke jonge Duitse tegenstander een gedegen partij op de mat legde. Op het juiste moment werd een remise aanbod geplaatst, maar Zevenaar voelde aan dat dit te weinig zou zijn. Op het scherpst van de snede volgende onder tijdsdruk een paardeindspel met vrijpionnen waar winst of verlies voor beide spelers slechts een keuze was tussen varianten. Juist op een van die splitsingen raakte Stefan van het Pad door voor een glorieus offer te kiezen toen waar een andere zet tot winst had geleid.

4-4… de teamleider keek en zag dat het goed was….

Voor wie alles live had mee willen maken, het blijkt te zijn opgenomen. Zie onderstaande info voor de mogelijke link.